Նռներ
Ով իմանա, թե ե՞րբ էր սկսվել գրողի և դերասանի ընկերությունը։ Գուցե՞ այն ժամանակներից, երբ մեր լավագույն ռեժիսորներից մեկը՝ Բագրատ Հովհաննիսյանը որոշեց նկարահանել Ռուբեն Հովսեփյանի «Հնձան» ստեղծագործությունը։ Եւ իր ֆիլմում, որը
Ով իմանա, թե ե՞րբ էր սկսվել գրողի և դերասանի ընկերությունը։ Գուցե՞ այն ժամանակներից, երբ մեր լավագույն ռեժիսորներից մեկը՝ Բագրատ Հովհաննիսյանը որոշեց նկարահանել Ռուբեն Հովսեփյանի «Հնձան» ստեղծագործությունը։ Եւ իր ֆիլմում, որը
Այն, որ մեր երկրում նոր տեխնոլոգիաների ոլորտը գիտության գերակա ճյուղ է՝ արդյունաբերության զարգացման, մեզ այնքան անհրաժեշտ արդիական զենքի ստեղծման, գիտելիքի ցանցային համակարգերի նորացման և բազում այլ հարցերի տեսանկյուններից՝ անվիճելի փաստ
Երբ մարդը նպատակ է ունենում և այն լուռ փայփայելով, երազանքների տիրույթում չի թողնում, այլ իրականացնելու ճանապարհներ է որոնում։ Երբ գուցե մի քիչ ուշ կամ թե ճիշտ ժամանակին երազների ետևից գնացող
«Արվեստ» հանդեսը լավագույն մաղթանքներով Շնորհավորում է Լևոն Աբրահամյանին ծննդյան օրվա առթիվ։ Եւ ընթերցողին ներկայացնում տարիներ առաջ նրա հետ կայացած այս զրույցը: Պատմությունը կրկնվում է՝ արտահայտությունը վերջին տարիներին հաճախ է hոլովվում։
Սա մի ակնարկ է Արևմտյան Հայաստան կատարած ճամփորդության մասին, որը զարմանալի ու խորհրդապաշտական բնույթ ունեցավ: Անընդհատ բախվում էինք առասպելական և առեղծվածային իրողությունների, որոնք հանդիսացել են մեր մշակույթի հիմնական սնուցող աղբյուրը
Հարցազրույցը՝ Նատալյա Իգրունովայի ԶՐՈՒՅՑ ԵՐԿՐՈՐԴ Իմ հարցին՝ «ցրելու համար», թե՝ «Հիմա Հայաստանում ապրելն արդյոք ավելի լավացե՞լ է», Լևոնն անսպասելիորեն պատասխանում է լուրջ ու զգացմունքային: Լ.Խ.- Պետք չէ հարցն այդպես դնել
Հարցազրույցը՝ Նատալյա Իգրունովայի Ն.Ի.- Ձեզ համար ամենևին կարևոր չէ՞, որ կյանքի մասին ձեր զգացածը ինչ-որ մեկն էլ զգա, հասկանա և ճանաչի: Լ. Խ.- Կարևոր է… Ես փորձում եմ գրել: Ես
Հարցազրույցը՝ Նատալյա Իգրունովայի Մենք ծանոթ էինք, ինչպես «Դրուժբա նարոդով»-ում բոլորը ծանոթ էին ամսագրում տպագրված ամենատաղանդավոր հեղինակներից մեկի հետ: Մոսկվա գալիս նա այցելում էր խմբագրություն՝ Պովարսկայա, երկար զրուցում Լեոնիդ Արտեմի Տերակոպյանի
Ես սպասում եմ, թե երբ պետք է բացվեն այդ հրաշալի տան դռները։ Իրականում այն ոչ միայն թանգարան է, այլև Հրանտ Մաթևոսյան մշակութային կենտրոնն է, որի ներկայությամբ կկարողանանք հավասարվել քաղաքակիրթ այն
Հաստատ ոչ նրան, ով հայոց տաճարները նորոգելու և սեփականացնելու մտադրությամբ է գալիս... Քաղաքը, որտեղ «...արձագանքում էին պարիսպներն ու բուրգերը, խուլ և խորհրդավոր ձայներով» սպասում է, «ողջունելու համար մեր մուտքը»։ Մեջբերումը