Անդրադարձ «Arvest.am» պորտալում հրապարակված՝ «Այն, ինչ մեր նախնիները նրբանկատորեն ծածկել են հողով» նյութին. Ասեմ, որ Երևանի կենտրոնի խաթարումներին ու ներկա նկարագրին վերաբերող, ինչպես նաև քաղաքաշինական խնդիրներին պարբերաբար անդրադարձող հանդեսի մի
Ինչու՞ է մայրաքաղաք Երևանը տասնամյակներ շարունակ որոշակի կարգավիճակ չստանալով, մեր աչքի առաջ քանդվելով, սարքվում։ Եւ ինչու՞ է հատկապես քաղաքի կենտրոնը պարբերաբար վերածվում մեծ շինհրապարակի։ Կենտրոնը տասնամյակներ շարունակ քանդում էին և
Ալեքսանդր Թամանյանը գիտեր այս հարցի պատասխանը։ Գիտեր ու ստեղծագործական իր կենսագրությամբ էր հաստատել Հովհաննես Թումանյանի այն միտքը, թե. «Անցյալի պատմությունը մի լուսատու լապտեր է, որ ամեն մի ժողովուրդ ձեռքի տակ
«Վատը՝ լավ եմ տեսել ես», Հովհաննես Թումանյանի քառյակի վերջին տողի` առաջին երկու բառի տեղերը փոխելն, ակամա ստացվեց։ Չէ, այնպես չէ, որ «Լավը՝ վատ եմ տեսել ես», պարզապես ներկա մեր օրերում
Համաշխարհային երկրորդ պատերազմին հազարավոր հայ մարտիկներ են մասնակցել: Նրանցից շատերը զոհվել են ռազմի դաշտում, հերոսաբար մարտնչելով հսկայական ներդրում են ունեցել ֆաշիստների դեմ տարած հաղթանակում: Հիշենք՝ ԽՍՀՄ կրկնակի հերոս Նելսոն Ստեփանյան
Հիմա հաստատ գիտեմ, որ ճիշտ է, այն արտահայտությունը, թե՝ ինչով հպարտանում ես, այն էլ կորցնում ես: Հետաքրքիր է կա՞ այնպիսի մի գործ, մի ուսումնասիրություն կամ պարզ մի ցուցակ, որով ի
Նրանց ներկայությունը քաղաքին մի առանձին հմայք էր տալիս: Հայրը 1961-ին էր ներգաղթել Հայաստան: Մենակ էր եկել: Վեց տարի անց որդին ընտանիքով՝ չորս երեխաների ու գեղեցկուհի կնոջ հետ եկավ: Հորը միանալու
Աշունը, երեւանյան շքեղ աշունը, մեզանում նշանավորվում է հատկապես մայրաքաղաքի ծննդյան օրվա ճոխ տոնակատարությամբ: Քաղաքի ղեկը պահողները չեն զլանում պատշաճորեն, ինչպես հարկն է, Երեւանի նոր տարելիցը նշել : Որ` հանկարծ չվիրավորեն
Տարիներ շարունակ Երևանի կենտրոնը ձևակերտող, մայրաքաղաքի ճարտարապետական նկարագիրը խաթարող ծրագրերը կյանքի կոչելու ընթացքում, պատկան մարմինները, առանց այլևայլության հավաստիացնում էին, թե Ալեքսանդր Թամանյանի չիրականացված ծրագրերով են առաջնորդվում: Եւ հետևողականորեն «սրբագրում» էին
Հայկական լեռնաշխարհի ճարտարապետությունը Հայկազունիներից առաջ, նրանց տիրապետության շրջանում ու հետո, առաջացել, զարգացել և հաջորդաբար գոյատևել է, որպես մեկ ընդհանուր բնաճանաչողական, բնապաշտական մտածողության արդյունքում ստեղծված և ճարտարապետական տիպ-տեսակների փոխկապակցված և մեկը`
Մարկ Ավրելիուս՝ կայսր-փիլիսոփան իր «Խորհրդածություններ» գրքում, ասում է. «Այն, ինչ չի վնասում քաղաքին, չի վնասում նաև քաղաքացուն»։ Երևանը, ոչ միայն վնասվում է, այլև անընդմեջ ցնցումների մեջ է։ Արդեն քանի տասնամյակ